📝 Διπλή βιβλιοπαρουσίαση σήμερα αγαπημένοι μου κι αυτό επειδή αυτά τα δύο βιβλία τα αγαπούσα ήδη πριν τα διαβάσω και αφού τα διάβασα τα αγάπησα ακόμα παραπάνω. Ο λόγος για τον "Μαξ" από την ΦΥΣΤΙΚΙ ΠΟΥ ΚΥΛΑΕΙ και για το "Δες τον δρόμο " από τον ΣΟΦΟΚΛΗ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗ.
📝Γνώρισα την γραφή του Σοφοκλή μέσα από μια ομάδα στο Facebook που έγραφε δικές του εμπειρίες κατα κανόνα για τον χώρο εργασίας του... Θα σας πω απλά ότι καταλάβαινα ότι γράφει εκείνος το κείμενο από τις πρώτες λέξεις που διάβαζα χωρίς να δω καν το όνομα του -αν και σ αυτό έπαιξε ρόλο και η συχνή αναφορά στην κύρια Σούλα που έγινε κ αυτή αγαπημένη μασκότ-. Αργότερα έφτιαξε μια δική του ομάδα μαζί με το κορίτσι μας την Υρώ (έγινε μας και αγαπημένο μας μέσα απ' τα δικά της κείμενα ) και την ονόμασε -την ομάδα όχι την Υρώ - Σοφοκλέους και Υρούς γωνία... Όταν είδα ότι βγαίνει βιβλίο ήταν μονόδρομος να μου το κάνω δώρο για τις γιορτές και θα σας εξηγήσω παρακάτω γιατί...
📝 Στην ομάδα φυστίκι που κυλάει είμαι μέλος τρία χρόνια. Ξέρω ξέρω υπάρχουν ανάμεσα μας πολλοί βετεράνοι που ίσως την ανακάλυψαν νωρίτερα. Εγώ τότε την ανακάλυψα από τότε την ακολουθώ και από τότε καταφέρνει να με κάνει να γελάω... Το φυστίκι λοιπόν για όσους δεν το ξέρετε -εσεις χάνετε αν δεν την ξέρετε παρεμπιπτόντως - έχει αφήσει ένα μυστήριο να πλανάται γύρω της καθώς δεν ξέρουμε ούτε το αληθινό της όνομα -τελευταία παίζει το Κυρά Λένη σαν πιθανότητα - ούτε πως δείχνει ξέρουμε -πλανιόταν κάπου μια σκιά σ ένα βιντεάκι παλεύουμε εκεί όλοι να ξεχωρίσουμε κάνα χαρακτηριστικό αλλά μάπα μας δηλαδή έχουμε δει τις παντόφλες της ξερουμε ότι είναι κρυφό παντρεμένη με τον Λόκι και δεν το ανακοινώνει αλλά οοοχι την φάτσα της δεν την ξέρουμε- αλλά τα κείμενα της τα ξέρουμε. Τα αναγνωρίζουμε παντού. Το στυλ ,τις λέξεις , το ύφος.. εκείνη την ίδια εν πάσι περίπτωση.
📝 Σας μιλάω και για τα δύο βιβλία μαζί γιατί για μένα ήταν εξίσου ίδια τα συναισθήματα όταν τα διάβαζα. Όταν γνώρισα την γραφή των ανθρώπων αυτών γέλασα πολύ και σε κάποια άλλα συγκινήθηκα πολύ... σε κάποια άλλα συνάντησα και λιγο τον εαυτό μου μέσα...Και σύντομα έπιασα τον εαυτό μου να ανατρέχει σε δικά τους κείμενα όταν είχα ανάγκη να ξεφύγω από κάποιο πρόβλημα του τέρατος που λέγεται καθημερινότητα... Τους έχω διαβάσει μέσα στην νύχτα σε ατελείωτα ξενύχτια μόλις έγινα μανούλα. Τους έχω διαβάσει σε ιατρεία σε αίθουσες αναμονής για θεραπείες και τους έχω διαβάσει και σε ατελείωτες ώρες σαν συνοδός στο νοσοκομείο στο πλάι του μπαμπά μου πριν φύγει... Εν πάσι περίπτωση θέλω να καταλήξω στο ότι χωρίς να το ξέρουν με βοήθησαν. Χωρίς να το ξέρουν έγιναν φίλοι μου και μου έδωσαν μια πάσα για να γελάσω όταν το χρειαζομουν παραπάνω... Έχω αποθηκεύσει κείμενά τους στο κινητό μου για να τα έχω πρόχειρα να τα δείχνω σε κοσμο που δεν ξέρει αυτές τις ομάδες αλλά κ για να ανατρέχω η ίδια... Τα βιβλία αυτά δεν τα συστήνω απλά να τα διαβάσετε. Συστήνω να τα έχετε κοντά σας να ανατρέχετε όταν θέλετε να φτιάξει το κέφι σας.
Απ' τα καλύτερα δώρα στον εαυτό μας είναι τα βιβλία.. και το γέλιο... Αν δε αυτά συνδυάζονται αρμονικά για μένα δεν υπάρχει καλύτερο δώρο..
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου