"Όταν το παρελθόν σκιάζει το μέλλον δεν μπορείς να δεις τίποτα άλλο παρά το απόλυτο σκοτάδι"
Αυτή τη φράση θα την κρατήσω απ αυτό το βιβλίο... Ποιητικό θα πουν κάποιοι.... Και απόλυτα ταιριαστό θα προσθέσω εγώ...
Το βιβλίο ακολουθεί την Τζένη και μας δίνει αποσπάσματα απ την καθημερινή της ζωή. Ψάχνοντας απεγνωσμένα μια καινούρια αρχή μετακομίζει σ ένα παλιό αρχοντικό. Γνωρίζουμε τους φίλους της και ένα κατά τα φαινόμενα συνηθισμένο βράδυ συναντιουνται στο καινούριο σπίτι της Τζένης και πάνω στην συζήτηση ο ένας εξ αυτών αρχίζει να εξιστορεί την ιστορία του συγκεκριμένου σπιτιού.
Και κάπως έτσι μεταφερόμαστε σε μια άλλη εποχή στο 1955 για να ξετυλίξουμε το μυστήριο μιας άλλης οικογένειας, της Άννας του Δημήτρη και των τριών παιδιών τους.
Παρελθόν και παρόν συγκρούονται αλλεπάλληλα και εμείς οι αναγνώστες παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα το ανελέητο αυτό γαϊτανάκι.
Μπορεί ένα σπίτι να κουβαλάει στους τοίχους του το αίμα που κάποτε το έβαψε; μπορεί η αρνητική ενέργεια να το κρατά ζωντανό και να του δίνει δύναμη να δηλητηριάζει κάθε ένοικο;
Φαντάσματα; αόρατες δυνάμεις;; ίσκιοι στους καθρέφτες; ψίθυροι στο σκοτάδι; Και στο κέντρο όλων αυτών η ηρωίδα μας που προσπαθεί να ξορκίσει τους δαίμονες της.
Διάβαζα αυτο το βιβλίο που μυρίζει φρέσκο καφέ και λευκά τριαντάφυλλα χωρίς να θέλω να το αφήσω απ τα χέρια μου ελπίζοντας σε μια λύτρωση και διερετώμενη και η ίδια τελικά πόσο μπορεί η κακή ενέργεια ενός χώρου και η δύναμη του μυαλού να σε κάνει να φτάσεις σε άκρα που ποτέ δεν περίμενες. Τι διαχωρίζει άραγε την λογική από την τρέλα; Αυτό τελικά πρέπει να το ανακαλύψουμε μόνοι μας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου