Τίτλος : Οι δρόμοι της λήθης
Συγγραφέας : Χριστίνα Ζέμπη
Εκδόσεις : Διόπτρα
Τι κοινό μπορεί να έχουν μια δυναμική υπαστυνόμος, ένας ρομαντικός δάσκαλος, ένας θαμώνας των φυλακών, μια καταπιεσμένη νοικοκυρά κι ένας κουκουλοφόρος;
Η ιστορία εκτυλίσσεται στην σημερινή Αθήνα της κρίσης και αφηγείται αληθινά προβλήματα της διπλανής πόρτας. Θίγει και κάποια δύσκολα θέματα τα οποία όλοι ξέρουμε πως συμβαίνουν αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν συνεχίζουν να μας σοκάρουν.
Στο σύνολο του το βιβλίο δεν μπορώ να πω πως με εντυπωσίασε. Πιστεύω ειλικρινά πως αν σε κάποια σημεία είχε λιγότερη φλυαρία θα κυλούσε πολύ πιο γρήγορα και θα με τραβούσε λίγο περισσότερο. Ναι μεν βγάζει συναισθήματα και να μεν στο τέλος δένει αρμονικά (αν και λίγο προβλέψιμα) τους χαρακτήρες αλλά εμένα προσωπικά το γεγονός πως ξεκινάει ένα κεφάλαιο με έναν χαρακτήρα, μπλέκει κ άλλον έναν μέσα και ξαφνικά μπλέκει και τρίτο που να συνδέεται με τον δεύτερο για να καταλήξει σε κάποιο γεγονός που θα αφορά τελικά και τον πρώτο με κούρασε. Είναι εντάξει να το κάνεις αυτό σ ένα ολόκληρο βιβλίο αλλά αν το κάνεις σε κάθε κεφάλαιο και εν τέλη σ ένα βιβλίο έχεις εκατό χαρακτήρες δευτερεύοντες για τους οποίους διαβάζω λεπτομέρειες κάπου για μένα χάνεις το κεντρικό θέμα. Δεν θα το χαρακτήριζα κακό βιβλίο αλλά σίγουρα ούτε και εξαιρετικό ώστε να το προτείνω. 2.5 /5 αστεράκια για μένα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου