Τίτλος : Ζωή σε πόλεμο
Συγγραφέας : Λένα Μαντά
Εκδόσεις : Ψυχογιός
"Μπορεί να νομίζετε πως είμαι μικρή, όμως δεν είμαι πια... Κανείς δεν με άφησε να είμαι..."
"Είμαι εγώ καθετί που μου έχει τύχει..."
Δύο από τις πολλές φράσεις μέσα σ αυτό το βιβλίο που έγιναν μαχαιριά στην καρδιά μου. Το γεγονός πως είναι αληθινή ιστορία και μάλιστα της ίδιας της συγγραφέως και της μητέρας της με εμποδίζει λιγάκι στο να κρίνω τους χαρακτήρες αλλά από την άλλη δεν μπορώ όλα αυτά τα συναισθήματα που μου άφησε να τα διοχετεύσω αλλιώς.
Το όλο βιβλίο είναι μια κατάθεση ψυχής και έκλαψα πολύ διαβάζοντας το κυρίως για την μικρή Κάλλια και τα όσα υπέφερε στωικά και με τόση ανεξάντλητη υπομονή και ελπίδα να βρει απλά την αγάπη και την κατανόηση μέσα στην οικογένεια της. Όντας κ εγώ σε εγκυμοσύνη στο πρώτο μου παιδάκι αυτό τον καιρό υπέφερα στη σκέψη του τι κάνουν οι χειριστικοί και εγωιστές γονείς στα παιδιά τους και ορκίστηκα στον εαυτό μου όσα λάθη κ αν κάνω σαν νέα μαμά ποτέ μα ποτέ το παιδί μου να μην νιώσει μόνο η ανεπιθύμητο. Άπειρες στιγμές κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης ήθελα ειλικρινά να μπω μέσα στο βιβλίο και να χτυπήσω τόσο πολλούς χαρακτήρες. Ναι θαύμασα την αποφασιστικότητα της Φραντσέσκα να φύγει από ένα κακό γάμο και να παλέψει μόνη της δουλεύοντας σαν το σκυλί σε μια τέτοια δύσκολη εποχή και σ εκείνα τα χρόνια. Αλλά όσον αφορά τον ρόλο της σαν μητέρα την δίκασα και την καταδίκασα και ειλικρινά χαίρομαι που η κόρη της τελικά βρήκε την πραγματική ευτυχία και το σθένος και την ψυχική δύναμη να την συγχωρέσει.
Προσωπικά το θεωρώ το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει από την κυρία Μαντά και θα κρατήσει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Το προτείνω
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου