Αν ξέρεις την ώρα του θανάτου σου,
έχεις κιόλας αρχίσει να πεθαίνεις…
Είναι Σάββατο βράδυ, λίγο μετά τις δέκα. Ο Τζουλς
Τάνμπεργκ έχει βάρδια σε μια τηλεφωνική γραμμή βοήθειας για γυναίκες που θέλουν
ν’ ακούν μια καθησυχαστική φωνή καθώς επιστρέφουν σπίτι μόνες αργά τη νύχτα, ή
που τηλεφωνούν γιατί όντως κινδυνεύουν. Ως τώρα δεν έχει υπάρξει περίπτωση που
να απειλείται η ζωή κάποιας. Όμως απόψε ο Τζουλς μιλάει με την Κλάρα…Η νεαρή
γυναίκα είναι τρομοκρατημένη. Πιστεύει ότι κάποιος την έχει βάλει στο
στόχαστρο. Κάποιος που της έχει γράψει με αίμα στον τοίχο μια ημερομηνία: τη
μέρα του θανάτου της.Κι αυτή η μέρα ξημερώνει σε λιγότερο από δύο ώρες.
Σας έχω πει ότι αγαπώ τον Φιτσεκ;; Ότι ό,τι γράφει για
μένα είναι χρυσός;
Σας έχω πει πόσο απολαμβάνω αυτή την αγωνία και αυτήν την
δαιδαλώδη διαδρομή ως την άκρη του νήματος και την λύση του μυστηρίου που
υπογράφει κάθε φορά;
Ναι;
Καλά. Σας το ξαναλέω. Και το τονίζω γιατί το
τελεσίγραφο ήταν ίσως απ' τα καλύτερα δικά του που έχω διαβάσει.
Με γραφή συναρπαστική, με εναλλαγές προσώπων, με δομή,
με σφιχτοδεμένη πλοκή και αβάσταχτη εξυπνάδα ο Φιτσεκ συνθέτει και σκηνοθετεί
για άλλη μια φορά ένα από τα πιο ανατρεπτικά ψυχολογικά θρίλερ της
χρονιάς.
Η ενδοοικογενειακή βία μπλεγμένη με έναν κατά συρροή
δολοφόνο.
Η συγκίνηση μπλεγμένη με την αγωνία.
Το χτυποκάρδι σε απόλυτη αρμονία
με την ανατριχίλα.
Βαθύ, ουσιαστικό, σπαρακτικό, αγωνιώδες και ακραία
page turner. Ένα βιβλίο που θα θυμάστε για καιρό #βιβλιοφρικιά μου.
Διαβάστε το
.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου