Περίληψη
Τα σκοτάδια φωτίζονται, οι µέρες σβήνουν και η πλήξη µοιάζει να χάνεται. Ως έννοια, ως συναίσθηµα και ως πεπρωµένο. Μόνο που οι εναλλαγές δεν ήταν οµαλές.
Τα χιόνια στο αποµακρυσµένο αγροτόσπιτο έγιναν παρελθόν. Έφτασε το καλοκαίρι, ακολούθησε το φθινόπωρο και ο νεαρός ήρωας της ζωής εξακολουθεί να αναρωτιέται πώς γίνεται ο Διάβολος να τον έχει ξεχάσει. Αλλιώς τα είχε συνηθίσει. Όσο και να προσπαθεί να αποδιώξει από µέσα του το σύνολο του παρελθόντος του, άλλο τόσο εκείνο δείχνει ανά πάσα στιγµή έτοιµο να τον καταβροχθίσει. Μέρα νύχτα ο µεγάλος του φόβος παραµένει ίδιος και απαράλλαχτος:
Μήπως, τελικά, δεν ήταν για µένα αυτός ο κόσµος;
Μέσα σε όλα, τα φαντάσµατα των τύψεων δείχνουν να αχνοσβήνουν. Μόνο που η κουρτίνα της µνήµης, πίσω από την οποία εκείνα πάλευαν νυχθηµερόν να κρυφτούν, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το διάφανο πέπλο του ανίκητου θανάτου. Και όλα αυτά, µέχρι που µια απρόσµενη νύχτα, ένα αόρατο χέρι τραβάει το πέπλο…
Μέρες ανυπόφορες, νύχτες µαρτυρικές, πόνος, οργή και εξαθλίωση, συνυφασµένα µε ανύπαρκτη συµπόνια και χαµένες ελπίδες, προσφέρουν στον αναγνώστη όλα όσα αποζητά µα και ταυτόχρονα φοβάται να αντικρίσει, µέσα από τα µάτια του µικρού ήρωα, µέσω του οποίου αναζητά τη δική του, ξεχωριστή λύτρωση.
Στο τρίτο και τελευταίο βιβλίο της τριλογίας Μοτέλ 430-71, ο τρόµος υποκινεί την οργή και η οργή φέρνει πάντα θλίψη…
Άποψη.
🏚️Στο τρίτο και τελευταίο µέρος της τριλογίας Μοτέλ 430-71, ο τρόµος υποκινεί την οργή και η οργή φέρνει πάντα θλίψη…
🏚️ Διαβάζοντας το τέλος αυτής της τριλογίας νιώθω πως δεν μπορώ να μιλήσω τελικά μόνο για το τρίτο κ τελευταίο μέρος. Ένιωσα πως δεν διάβαζα ένα τρίτο μέρος τριλογίας. Ένιωσα πως το αναγνωστικό αυτό ταξίδι μου ξεκίνησε το 2020 και απλώς έτυχε να ολοκληρωθεί τώρα. Για να διαβαστεί σωστά θεωρώ πως δεν πρέπει να διαβαστούν με απόσταση τα βιβλία μεταξύ τους. Ακολουθούν τόσο συγκεκριμένη ακολουθία αυτά τα βιβλία που επιβάλλεται να διαβαστούν απανωτά.
Ξεκινάμε με το πρώτο βιβλίο που είναι κυριολεκτικά παρανοϊκό όπως λέει ο τίτλος του. Καθαρός , υπερφυσικός τρόμος. Καθαρόαιμο βιβλίο τρόμου , ανατριχιαστικό όσο πρέπει. Συνεχιζει με το δεύτερο μέρος την Νεκρόπολη που σε κάνει να ακροβατείς στα όρια του τρόμου ,σε πλήρη συνύπαρξη με την αηδία και τον νοσηρό σαδισμό του ανθρώπινου είδους. Διαβάζεις με μάτια μισόκλειστα από την αηδία και επαναλαμβάνεις από μέσα σου σαν μάντρα "όχι άλλο σε παρακαλώ όχι άλλο" αλλά συνεχίζεις και το διαβάζεις (γιατί παραδεξου το αφού γουστάρεις βιβλία καθαρόαιμου τρόμου εισαι κ λιγο ψυχακι).
Και μετά φτάνεις στο τρίτο. Στο τρίτο που κυριαρχεί η μοχθηρία του ανθρώπινου γένους. Που η θλίψη ,η εξαθλίωση και η οργή είναι διάχυτη σε κάθε λέξη ,σε κάθε σελίδα , σε κάθε συλλαβή. Στο τρίτο που είναι μια βαθιά εσωτερική αναζήτηση και φτάνεις στο σημείο πλέον να μην ξέρεις τι ακριβώς θα είναι η λύτρωση που ζητάς. Στο τρίτο που όσοι νομίζουν πως δεν είναι τρόμου αλλά κοινωνικοποειται εγώ θα εκφράσω διαφωνία.
Τι είναι ο αληθινός τρόμος αν όχι η κοινωνία που ζούμε; Πότε φτάνεις στον αληθινό τρόμο αν όχι όταν παρακαλάς να πεθάνεις εσύ η κάποιος κοντινός σου για να μπει τέλος σ ένα μαρτύριο; Υπάρχει μεγαλύτερος τρόμος από αυτόν; Σκεφτείτε το...
🏚️Με επηρρεασε βαθιά. Με στεναχώρησε πολύ. Με έκανε να σκεφτώ. Μια τριλογία τρόμου με έκανε να αναρωτηθώ για πλευρές της ζωής που δεν το έκαναν ούτε κοινωνικά βιβλία. Με βαθιές περιγραφές τοπίων και εικόνων, με λέξεις που κρύβουν πίσω τους φωνή και δύναμη.
Αυτός είναι ο Παντελής Μαυρομμάτης. Γνωριστε τον.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου