Τίτλος : Θλιμμένος Σεπτέμβρης
Συγγραφέας : Μαρία Τσακίρη
Εκδόσεις : Ψυχογιός
Την πρώτη Σεπτεμβρίου του 2004 η Ελλάδα ζούσε όμορφες στιγμές. Το 2004 η Ελλάδα ξεχυθηκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας την κατάκτηση του Euro και φωνάζοντας ρυθμικά τα ονόματα του Ζαγοράκη του Χαριστέα και τόσων ακόμα. Το 2004 η Ελλάδα γιόρταζε την επιστροφή των Ολυμπιακών αγώνων στη γενέτειρα τους και όλοι ζούσαμε ακόμα στον ρυθμό του Φοίβου και της Αθηνάς.
Το 2004 ήμουν μικρή. Τελείωνα το γυμνάσιο και ανυπομονούσα για την νέα σχολική χρονιά αγνοώντας πως 3000 χιλιόμετρα μακριά η σφαγή του Μπεσλαν έπαιρνε σάρκα και οστά.
Η σφαγή που πήρε μαζί της 385 ανθρώπους εκ των οποίων τα 186 ήταν παιδιά. Παιδιά που πυροβοληθηκαν εξ επαφής. Παιδιά που τα ανατίναξαν και τα έκαψαν ζωντανά. Παιδιά που μέχρι να τα σκοτώσουν τα είχαν διψασμένα και γονατισμένα στο δάπεδο.
"Πως μπορεί να εξοικειωθεί κανείς με την ιδέα του θανάτου; ρώτησε μέσα απ τα δόντια του ο Αλέξανδρος"
Διάβαζα το βιβλίο της Μαρίας Τσακίρη με δάκρυα στα μάτια κ μ ένα τεράστιο γιατί να με συνοδεύει. Γιατί γίνεται πόλεμος; γιατί υπάρχει άνθρωπος που δεν λυγίζει κοιτώντας ένα παιδί και το πυροβολεί ανάμεσα στα μάτια;
Η συγγραφέας έχει κάνει τεράστια έρευνα και αυτό φαίνεται σε κάθε λέξη του βιβλίου και αυτό είναι και που το κάνει τοσο ασφυκτικό, τόσο έντονο και αληθινό, με τόσο ρεαλιστικές σκηνές δίψας που μ έκανε να σταματάω να διαβάζω για να πιω λίγο νερό και να ηρεμήσω την καρδιά μου και το μυαλό μου.
"Ακόμα και η λέξη Μπεσλάν ήταν σκοτεινή. Ηχούσε σκληρά. Ήταν πικρή και δεν έβγαινε εύκολα απ το στόμα. Πως θα μπορούσαν άραγε να ήταν διαφορετικά τα πράγματα;"
Πως επιβιώνεις απ όλο αυτό; Άραγε οι επιζήσαντες του Μπεσλάν κατάφεραν να βρουν λύτρωση στη ζωή τους; κατάφεραν ποτέ να ζήσουν ή μόνο επιβιώνουν μέρα με τη μέρα, νύχτα με τη νύχτα;
Δεν ήξερα για τα παιδιά του Μπεσλάν αλλά εξαιτίας του βιβλίου αυτού έμαθα και δεν θα τα ξεχάσω ποτέ.
Πέντε ⭐⭐⭐⭐⭐
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου